Nicky Catsburg en Larry ten Voorde: nieuwe namen op Nationaal Autosport MOnuMENT

De aanleiding voor het Nationaal Autosport MOnuMENT was het in 1992 verongelukken van de nog jonge en zeer talentvolle Marcel Albers tijdens een Formule 3-race in Thruxton. Een aantal coureurs en betrokkenen nam vervolgens nog in datzelfde jaar het initiatief om Marcel én de Nederlandse racehistorie via het NAM zichtbaar te maken en houden. 

Een commissie, momenteel bestaande uit oud-coureurs Gijs van Lennep en Frans Amsing, Erik Weijers namens Circuit Zandvoort en autosportverslaggevers Rick Winkelman, Rob Wiedenhoff en René de Boer, evalueert op regelmatige basis de prestaties van Nederlanders in de internationale autosport om na te gaan of er nieuwe namen aan het monument kunnen worden toegevoegd. De belangrijkste criteria zijn het behalen van WK-punten in de Formule 1, het winnen van een titel in een toonaangevend Europees kampioenschap of gelijkwaardige competitie of het winnen van een belangrijke klassieker in de autosport.

Nicky Catsburg (37, Amersfoort) kende met name in 2023 een bijzonder succesvol seizoen, waarin hij met een Corvette de GTE-Am-klasse tijdens de 24 Uur van Le Mans won en met een Ferrari de 24 Uur van de Nürburgring op zijn naam schreef, een race die hij ook in 2020 al had gewonnen, destijds met BMW. Bovendien won Catsburg in 2023 zijn klasse in de 24 Uur van Spa-Francorchamps, een evenement waarbij hij in 2015 met een BMW al de algehele overwinning behaald had. Eerder won Catsburg races in het FIA World Touring Car Championship met Lada en Volvo, en de WTCR (Touring Car World Cup) met Hyundai. Tegenwoordig is hij actief als fabrieksrijder voor Corvette in het Noord-Amerikaanse IMSA WeatherTech SportsCar Championship, waarin hij ook al zijn klasse tijdens de 12 Uur van Sebring won. Deze maand heeft hij ook de deelname aan de 24 Uur van Le Mans met een LMP2 en de 24 Uur van Spa-Francorchamps op zijn kalender staan.

Nicky Catsburg: “Dat ik op het monument kom, is iets waar ik heel erg trots op ben en ook iets wat ik zeker niet had verwacht toen ik als 15- of 16-jarige naar het circuit van Zandvoort ging. Ik heb misschien wel mijn mooiste autosportherinneringen aan Zandvoort. De eerste paar keer erheen, samen met mijn vader en mijn broer, met de auto achter op de vrachtwagen, dat blijft een bijzonder gevoel. Aankomen op Zandvoort blijft voor mij net zoiets als aankomen op de Nürburgring, Monza of Spa. Je hebt meteen dat autosportgevoel. Daar liggen heel fijne herinneringen, het begin van mijn carrière. En dan uiteindelijk tussen al die namen te mogen staan tegen wie ik heb opgekeken en met wie ik deels ook heb geracet en nog race, ontzettend cool en iets waarvoor ik ook heel dankbaar ben! Ik vind het ook een heel mooi idee dat mijn dochter als ze later ooit om welke reden dan ook naar het circuit gaat, kan zeggen: ‘Daar staat mijn vader’. Dat is wel iets heel bijzonders.”

Larry ten Voorde (28, Enschede) zette aan het einde van het afgelopen seizoen een punt achter zijn actieve racecarrière om zich met name te richten op de begeleiding van jonge coureurs via zijn Academy, al stapt hij nog wel eens in als de gelegenheid zich voordoet, zoals afgelopen weekeinde nog tijdens de GT World Challenge Europe op Monza. Een volledig kampioenschap rijden ambieert Ten Voorde echter niet meer. Daarbij heeft hij zeker als het om de Porsche-merkencups gaat, niets meer te bewijzen. Hij werd in 2020, 2021 en 2024 kampioen in de Porsche Mobil 1 Supercup, de hoogst aangeschreven serie in de internationale Porsche-competities. Daarnaast won hij vier kampioenstitels in de Duitse Porsche Carrera Cup, een record, en werd hij kampioen in de Italiaanse Carrera Cup.

Larry ten Voorde: “Dit brengt heel mooie herinneringen in mij boven. Ik ben trots, dankbaar en op een mooie manier geëmotioneerd, dat ik op het monument kom te staan. Het was best een heel lange weg, een weg met hoge heuvels, maar dat hoort erbij als je op weg naar boven bent. Mijn eerste herinnering aan Zandvoort is als bezoeker bij de A1GP, in de regen, waar ik Jeroen Bleekemolen zag racen. Toen ben ik KNAF Talent First-rijder geworden, maar ik kon twee jaar niet rijden, het zat er gewoon niet in. Ik moest het doen met pylonen rechtzetten, koffie zetten, coachen… Ook al reed ik niet, ik was in ieder geval nog betrokken bij de autosport. Vervolgens ben ik teruggekomen en nu kan ik door andere rijders te begeleiden laten zien waarvoor ik sta. De overwinning in de Supercup vorig jaar was zeker een van de hoogtepunten voor mij en ook een mooi soort van afsluiting. Toen ik hoorde dat ik op het monument zou komen, was dat toch wel de kers op de taart. Wie had dat gedacht? Een jongen uit Twente tussen al die grote namen, daar ben ik ongelooflijk dankbaar voor.”